གཉིས་པ་ངོ་བོ་ལ་དཔྱོད་པ་རྟེན་འབྲེལ་ཆེན་མོའི་གཏན་ཚིགས་ནི། འོ་ན་འཇིག་རྟེན་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཇི་སྟེ་བདེན་པར་རྟོག་སྙམ་ན།

（子）二：于体性分析，大缘起因
若思维：“世间若能证实相？”

རྨོངས་པས་བདེན་པར་གང་བྱས་འདི།།
སྒྱུ་མ་ལས་ནི་ཁྱད་ཅི་ཡོད།།
སྒྱུ་མས་སྤྲུལ་པ་གང་ཡིན་དང༌།།
རྒྱུ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་གང་སྤྲུལ་པ།།

愚痴执此为谛实，别与幻化有何异？
一切幻师所幻化，依诸因缘所幻化。

དེ་ནི་གང་ནས་འོངས་གྱུར་ཅིང༌།།
གང་དུ་འགྲོ་བའང་བརྟག་པར་གྱིས།།
གང་ཞིག་གང་ནི་ཉེ་བ་ཡིས།།
མཐོང་འགྱུར་དེ་མེད་ན་མིན་པ།།

观察彼从何处生，最终又去往何处？
果由因缘聚合故，无因缘则不见果。

བཅོས་བུ་གཟུགས་བརྙན་དང་མཚུངས་པ།།
དེ་ལ་བདེན་ཉིད་ཇི་ལྟར་ཡོད།།

等同所见之影像，其中有何谛实性？

རྨོངས་པ་སྟེའི་དབང་གིས་བདེན་པར་བརྟགས་ཤིང་ཁས་བླངས་པ་གང་བྱས་པ་འདི། སྒྱུ་མ་ལས་ཏེ་མིག་འཕྲུལ་མཁན་གྱིས་བྱས་པའི་གླང་པོ་ལ་སོགས་པ་དང་ནི་ཁྱད་པར་ཅི་ཞིག་ཡོད་དེ། སྒྱུ་མ་མཁན་གྱིས་སྤྲུལ་པ་གང་ཡིན་པ་དང༌། རྒྱུ་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་གང་ཞིག་སྤྲུལ་པ། དེ་དག་ཐོག་མར་ནི་གང་ནས་འོངས་པར་གྱུར་ཅིང༌། མཐར་གང་དུ་འགྲོ་བའང་བརྟག་པར་གྱིས་ཤིག འབྲས་བུ་གང་ཞིག་རྒྱུ་དང་རྐྱེན་གྱི་དངོས་པོ་གང་ནི་ཉེ་བ་ཡིས། མཐོང་བ་སྟེ་དམིགས་པར་འགྱུར་ལ་དེ་མེད་ན་དམིགས་པ་མིན་པ། གཞན་ལ་རག་ལས་པའི་བཅོས་བུ་མེ་ལོང་གི་དཀྱིལ་འཁོར་ལ་མཐོང་བའི་གཟུགས་བརྙན་དང་མཚུངས་པ། དེ་ལ་བདེན་པ་ཉིད་ནི་ཇི་ལྟར་ཡོད། དེ་སྐད་དུ། གང་དག་རྒྱུ་ལས་འབྱུང་བ་རྣམས། །དེ་མེད་པར་ནི་ཡོད་མིན་གང༌། །དེ་རྣམས་གཟུགས་བརྙན་དང་མཚུངས་པར། །གསལ་བར་ཅི་ཡི་ཕྱིར་མི་བཞེད། །ཅེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །

由于愚痴无明执为谛实且承许的这些，与幻化师幻化之相等有何区别呢？幻化师所变的一切幻化，以及业因、烦恼所幻化之物，观察起初从何而来，最后去往何处？任何果均由因、缘聚合可缘，若无因、缘，则不可缘果。依他虚假等同所见圆镜中之影像般，其中有何谛实呢？如云：“从因生者众，无因则无有，彼同影像般，显明何不许？”

གསུམ་པ་འབྲས་བུ་ལ་དཔྱོད་པ་ཡོད་མེད་སྐྱེ་འགོག་ནི།

（子）三：于果上分析，破有无生因

དེ་ལྟར་ན་ཡང་རྒྱུ་ནི་ཡོད་དོ་ཞེ་ན།

若谓：“若如是，亦有因。”

དངོས་པོ་ཡོད་པར་གྱུར་པ་ལ།།
རྒྱུ་ཡིས་དགོས་པ་ཅི་ཞིག་ཡོད།།
འོན་ཏེ་དེ་ནི་མེད་ན་ཡང༌།།
རྒྱུ་ཡིས་དགོས་པ་ཅི་ཞིག་ཡོད།།

若时诸法自性有，何须复待因始生？
若时彼法自性无，彼复何须待因生？

…………(中略)…………

མེད་ཚེ་དངོས་ཡོད་སྲིད་མིན་ན།།
དངོས་པོ་ཡོད་པར་ནམ་ཞིག་འགྱུར།།
དངོས་པོ་སྐྱེས་པར་མ་གྱུར་པར།།
དངོས་མེད་དེ་ནི་འབྲལ་མི་འགྱུར།།

无时不应成实有，云何能生彼法故？
若时彼法未生起，则于无实未能离。

དངོས་མེད་དང་ནི་མ་བྲལ་ན།།
དངོས་པོ་ཡོད་པའི་སྐབས་མི་སྲིད།།
དངོས་པོའང་མེད་པར་འགྱུར་མིན་ཏེ།།
རང་བཞིན་གཉིས་སུ་ཐལ་འགྱུར་ཕྱིར།།

若时未离无实位，则不能成彼法有，
有实亦不能成无，彼自性应成二故。

དེ་ལྟར་འགག་པ་ཡོད་མིན་ཞིང༌།།
དངོས་པོའང་ཡོད་མིན་དེ་ཡི་ཕྱིར།།
འགྲོ་བ་འདི་དག་ཐམས་ཅད་ནི།།
རྟག་ཏུ་མ་སྐྱེས་མ་འགག་ཉིད།།

如无生理亦无灭，彼法亦非实有故，
是故此一切众生，恒时无生亦无灭。

འགྲོ་བ་རྨི་ལམ་ལྟ་བུ་སྟེ།།
རྣམ་པར་དཔྱད་ན་ཆུ་ཤིང་འདྲ།།
མྱ་ངན་འདས་དང་མ་འདས་པའང༌།།
དེ་ཉིད་དུ་ནི་ཁྱད་པར་མེད།།

众生犹如梦幻境，若加观察如芭蕉，
若涅盘若不涅盘，于此性中无差别。

…………(中略)…………

ཇི་ལྟར་དངོས་པོ་མེད་པ་དངོས་པོར་མི་འགྱུར་བ་བཞིན་དུ་དངོས་པོའང་དངོས་པོ་མེད་པར་འགྱུར་བ་མིན་ཏེ། དངོས་པོ་ཡོད་པ་གང་གི་ཚེ་དངོས་པོ་མེད་པའི་རང་བཞིན་དུ་གྱུར་ན་དེའི་ཚེ་དངོས་པོ་གཅིག་ཉིད་རང་བཞིན་གཉིས་སུ་ཐལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །

如同无实不会变为实物般，实物亦不会成为无物。某时，若有实之物成为无实物之自性，彼时于一物之上应成立二自性故。

དེ་ལྟར་འགག་པ་ཡོད་པ་མིན་ཞིང༌། དངོས་པོའང་ཡོད་པ་མིན་པ་དེ་ཡི་ཕྱིར། འགྲོ་བ་མ་ལུས་པ་འདི་དག་ཐམས་ཅད་ནི། དུས་རྟག་ཏུ་མ་སྐྱེས་པ་དང་མ་འགག་པ་ཉིད་དེ། འགྲོ་བ་ལྔའི་འཁོར་བར་རྨི་ལམ་ལྟ་བུར་འཁོར་བ་སྟེ། དེ་ལ་རྣམ་པར་དཔྱད་ན་ཆུ་ཤིང་དང་འདྲ་བར་སྙིང་པོ་མེད་པ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །ཆོས་ཐམས་ཅད་མ་སྐྱེས་པ་དང་མ་འགགས་པ་དེའི་ཕྱིར་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་དང་མ་འདས་པའང༌། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དུ་ནི་ཁྱད་པར་ཅི་ཡང་མེད་དོ། །

如无生理亦无灭，彼法亦非实有故。是故此一切众生，恒时无生亦无灭。五趣轮回如梦般流转，若对其进行审查，犹如芭蕉般，无有坚实。一切法不生、不灭，故涅槃亦或不涅槃，其真实性无有差别。

摘录自：གཞན་ཕན་སྣང་བ། 贤遍囊瓦 - བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པ་ལས། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་ལེའུ་སྟེ་དགུ་པའོ།། །།《入菩萨行论》第九品智慧（初稿待润）

再有几天就46岁了，看到这个年龄的时候，感觉是陌生，并且很诧异。
怎么就一会功夫，就人到中年了？这几十年的岁月，恍惚间一瞬就过去了。

闭上眼睛，安静的体验内心“自我”的感受，依旧是处在23岁这个阶段。
“我”与这个身体，似乎处于毫不相干的两个时空世界。

46岁的身体，与23岁的心态，期间相差的23年，去哪里了？
认真回想一下，几十年的岁月如同梦境一般，倏忽之间就恍若隔世了。

在这逝去的23年里，所得到的人生经验，无非就是两个：
你对现实世界期许越高，内心痛苦体验就会越深。
致力于内心世界的建设，可开启生命中的新世界。

23岁到46岁，这23年中，经历着人生的跌宕起伏。
无论是痛苦或者欢喜，无论是贫寒或者富贵，无论是绝望或者满足，这些都过去了。
而且是，按照“宿命通”所观察到的，每一既定的过程，毫厘不差地“上演着人生”。

为何古人说“五十而知天命”？
其中有三个原因：第一，前半生的种种经历会告诉你，人力不可胜天。
决定你命运沉浮的诸种条件，决定你命运走向的诸种因素，并非掌握在你手中。
很多重大的，直接改变命运的条件以及外部环境，是因缘和合而生，并非由你强求而得。
你所谓的“努力”，在命运沉浮的最终结果中，只占据了很小的部分。
前半生的经历，让你感受到“命运”的不可抗拒、不可掌控，以及不可预测。

第二个原因：随着身体的衰老，你的个人“意志”，已经不能再像年轻时一样，完全地贯彻执行了。
当你的意愿，与你的身体、感受、思想、精力，发生脱节的时候，你就处于“观察者”的状态了。
比如说，你17岁的时候参加铁人三项比赛，你想要跑多久多块都没有问题。
到了50岁时，你再想参加铁人三项比赛，内心的愿望，就与身体现实状态，发生了脱节。
当心愿与身体，心愿与现实环境发生着较大的脱节，形成鲜明对比之时，你必然要调整心态，重新审视“自己”。

审视自己的结果，就是审视构成“自己”的人生经历，以及构成自我的内外“条件”，以及自我”成长“的因素。
在冷静安宁的审视中，你会发现”构成“自我的因素中，其实绝大部分的”客观条件“，并非由你决定，并非如你”所愿“。
审视自我的结果，让你感受到人生的无可奈何，生命的身不由己，以及随波逐流的”活着“。

第三个原因，经过几十年的生命经历，你看到了身边的人，以及社会上形形色色人的不同生命现象。
通过大量的具体案例类比，无数鲜活的个体生命意志，却截然不同的生命状态，会让你确认一件事实。
那就是每一个人的生命轨迹，确实有所不同。
甚至在同一个环境中，成长起来的两个人，同样的资质同样的努力，未来的命运也大相径庭。
客观现象的证据，让你反思，生命似乎冥冥之中确有安排。

五十而知天命，是你在生命的无奈之中，体察到你无法左右、无法决定、无法预知的“力量”。
这种力量，就是“业力因果”，如影相随，永不停息。
前46年已经过去了，可以确定的是，后面几十年，也会如同前几十年一样，快速地消逝。
那么，在白马过隙般，倏忽之间消逝的岁月中，有什么事情，是值得你眷恋不舍、念念不忘的哪？
你即将面临死亡啊！都要死了，还要惦记如梦的人生幻境吗？
设想在你临终的时候，回想一下此时此刻的你，念念不忘的执着，心心不舍的感受，放不下的亲友，割舍不了的财富。
你将做如何感想？你还会坚定地认为，你的人生绝对真实，你的生活无比重要，你的感受无比真实，你的心愿无限重要吗？
在死亡面前，这些都会烟消云散，就如同你已经逝去的前半生，是无法留住的“梦幻”。

一天天的来临，一天天的过去，无法阻挡也无法挽留，所有的生命皆是如此。
但是“你”，或许可以不死。
将你的心，转入心灵内在的专注与纯洁，沉浸在宽恕的温暖中，你会在身心之中，体验到“神灵”的永恒。
在因缘聚合、幻灭沉浮的人生中，利用人体这件衣服，去见证身心内在的“清净庄严”。

觉察自我身心的“内观”，脱落了被觉察的六根尘色。
你会体验到，内心中“自我”，是独立于肉身存在的“清醒”。
清醒心，不随六根摇曳，不为六尘污染，不被六识牵引，你只是清醒的观察者。
当肉身死去，当意识崩塌，当记忆分解，当感受消散，清醒心卓然而立。
“你”就脱离了分段生死，不受肉身轮回限制，出离了欲界。

“内观”清澈，恒久安宁，觉性纯光由心绽放。
心中“自我”之清醒中，会由内而外，绽放纯明极耀光芒。
构成自我的心灵体验，以及心灵认知，将会逐渐融化在，心灵极纯极耀觉光之中。
体验感受消散，则痛苦忧愁消散；认知思虑消散，则惊恐愤怒消散。
你就脱离了“自我”束缚，身心融入光明海，脱离了色界。

禅定寂静，微妙难思，不可触及，纯然安详。
纯明极耀纯光中，失去了头脑意识，失去了感知体验，失去了身心知觉，失去了“失去”本身。
心识，失去对“存在”之分辨；存在感，则无法禁锢心识。
心行处灭，身语意脱落，清净庄严，寂照圆明，就脱离了无色界。

不可思议，言语道断，时空湮灭，天翻地覆，如眼复苏，觉满十方，如梦初醒，庄严不动。
你就脱离了心识，也就脱离了三界，你即在三界中，亦出三界外，三界在你之内，你充满三界微尘。
三界无尽苍茫宇宙，沙尘世界，无尽众生，恰如你指尖流过一粒沙。
一沙一世界，一叶一菩提中，却“倒映”着你之庄严。
你与十方诸佛一性，光中明性是你之眼目；你与法界圣贤同体，空中无色是你之形态。
你与十方三世同在，三世十方，确实你一瞥之中，倒映着你的“错念”。

你是不可说，于是在心愿言说中，都是你如如不动，随缘不变。
你是不可得，于是在生死轮回中，却是你无生无灭，无来无去。

这才是，你真正渴望的。
活着的时候，让自我死去。
远离颠倒梦想，究竟涅槃。

#幻身如梦[超话]#
【佛典故事】香乾摩比丘尼

一时,佛在舍卫城。大比丘尼春乾摩拥有众多眷属和尼众经堂。附近有许多戒学较高的比丘尼具足种种神变,经常到北俱卢洲、西牛货洲、东胜身洲、三十三天及人间富贵的地方带回各种珍宝美食。

春乾摩比丘尼对此极为羡慕,希望自己也能具足同样的神通。她一直琢磨该到哪里学神通,跟谁学:那些比丘尼的嫉妒心很强,恐怕不一定会教我;若跟比丘学吧,男女众说话都遮止,更不必说学窍诀了。

她天天冥思苦想,终于想到了寺院外既不受寺院管辖、也不受戒律约束的六群比丘,不禁沾沾自喜,遂打算跟他们学神通。

她以供斋为借口与他们取得联系,亲手制作精美饮食去供养六群比丘。之后,比丘尼祈请道:“希望你们传授我一个神变之法。”

六群比丘阴阳怪气地说:“传授神变倒是可以,但窍诀可不能随随便便传给别人,要么对方有大的供养,要么以学术交换,否则一生中不会传予任何人。如果你三个月内天天以饮食供养我们,再供养每人六种资具,我们就发心教你一个神通法。”

春乾摩比丘尼信以为真,欣然答应,依言而行,三个月后祈求六群比丘:“我的供养已圆满,该教我神通了吧!”

他们装腔作势地说:“可以可以。不过,学神通首先要锻炼好身体,身体越强壮,神通越容易修出来。”

她迫不及待地问:“那我该怎样锻炼呢?”

他们漫不经心地说:“第一天,站在一个凳子上往下跳,第二天站在两个重叠的凳子上往下跳,依此类推,到第七天从重叠的七个凳子上向下跳。身体锻炼好以后,接下来,第一天从一层楼上跳下来,第二天从二层楼上跳下来,最后从第七层楼上跳下来,一直坚持下去,身体会越来越好,神变也越来越大,在空中飞行肯定没问题。”

春乾摩比丘尼依教奉行,结果到了第七天,她从第七个凳子上摔下来,折断腰椎骨,成了驼背。她痛苦地质问六群比丘:“你们给我教的是什么神变?怎么把我的身体‘锻炼’成这个样子?”

六群比丘一副满不在乎的表情,蛮不讲理地回答:“这我们就不管了,该教的都教了。”听到这番话春乾摩比丘尼生起极大的嗔恨心,无论在经堂里还是在路旁,逢人便说六群比丘如何如何的欺骗,害得她成了驼背。

时众比丘到佛前请问:“世尊,以何因缘,六群比丘欺骗春乾摩比丘尼,使她成了驼背?”

世尊告众比丘:“这是他们前世的因缘。六群比丘不仅现在骗她,往昔也曾骗过她。

很久以前,印度鹿野苑的梵施国王请了许多手艺不凡的木匠准备兴建王宫。一位看守国库的驼背妇女每见木匠高超的技艺羡慕不已:他们既然能把弯曲粗硬的木料做得端直、平滑,而自己的身体柔软又光滑,请他们弄直想必没问题吧。

几经考虑后她找木匠商量:‘您们的手艺很不错,能不能把我的身体修理得像木料那样端直?’

木匠们说:‘按道理是可以,但有个条件,你要在三个月内每天供养我们食物。’驼背妇女欣然应允。

三个月后,她对木匠们说:‘我已经供养你们三个月了,现在该把我的身体弄直了吧?’

这些木匠一本正经地说:‘是,现在可以了。不过我们做木料是先在上面画直线,再用斧子砍、锯子锯,木料就做得端直了。同样,我们也要在你身上画线,再用斧子砍、锯子锯。’

驼背妇女闻言毛骨悚然,战战兢兢地说:‘什么?用斧子砍?那不把我砍死了吗?’

木匠们满不在乎:‘除此以外,别无他法。’驼背妇女很伤心,又不敢向任何人提及此事。

诸比丘,当时的驼背妇女就是现在的春乾摩比丘尼,木匠们就是现在的六群比丘。往昔他们骗了她,没有满她的愿,今世他们又欺骗她,使她成了驼背。这是她的同行等流果。”

——《百业经》

名词解释：

·北俱卢洲(Vttara-Kuru):意译胜处、胜生、高上,以其地胜于其他三洲而得名。地形方正。

·西牛货洲(Apara-Godaniya):以牛行贸易而得名。地形如满月。

·东胜身洲(Purva-Videha):以其身形殊胜故称胜身,地形如半月,人面亦如半月。

·三十三天(Trayastrimsat-Deve):六欲天之一。又作忉利天。于佛教之宇宙观中,此天位居欲界第二天之须弥山顶上,四面各八万由旬。

·六群比丘(Cha-Bagiyabhikkhu):指成群结党之六恶比丘。佛在世时,有恶比丘六人勾结朋党,不守律仪独行恶事,佛制戒多缘此六比丘而来。

·同行等流果:一切由善因所生之善果,或从恶因所生之恶果,均与因同一性质,故称同行等流果。

本文转自“智悲德育网” https://t.cn/R2Wx6DD